Henk van Heerwaarden (1949) is schilder en graficus. Hij maakt schilderijen, acryl op papier, en etsen. Deze disciplines hanteert hij aanvankelijk gescheiden van elkaar; maar de twee uitingsvormen zijn elkaar steeds meer gaan beïnvloeden en worden nu vaak naast en door elkaar in een werkstuk gebruikt. De ene keer wordt etspapier beschilderd met verdunde acrylverf en daarna met meerdere platen bedrukt. De andere keer wordt in een ets geschilderd. De platen worden met zand en kraspen behandeld.
In de klassieke etskunst werd en wordt altijd uitgegaan van een oplage van identieke exemplaren en deze kon afhankelijk van de etsplaat wel oplopen tot vijftig stuks. Het is de 
verdienste van onder meer Anton Heyboer, die uit dit keurslijf stapte en elke afdruk als een zelfstandig en uniek exemplaar behandelde. De mate van afslaan van de etsplaat, het met de vingers opbrengen van meerde kleuren inkt, het afdekken van stukken van de plaat, het achteraf inschilderen of scheuren van de afdruk, het is een werkwijze die men zichzelf nu toestaat en tot gevolg heeft dat elke afdruk een op zichzelf staand werkstuk is.
Opvallend is de aanwezigheid van tekst in de prenten. Het schrift heeft enerzijds een beeldende waarde, het is onderdeel van de compositie of beweegt zich als een ijle lijn door het beeld, daarnaast zijn het verwijzingen of berichten, die tot het maken van de prent hebben geleid. Vaak geeft het een handreiking of is het een vertrekpunt om de ets te bekijken
Over het algemeen ziet het werk er ruig en wild uit en is er een zekere verwantschap met primitieve culturen, maar ook invloeden van de Duitse schilders Markus Lüpertz en Georg Baselitz zijn herkenbaar en dichterbij Reinier Lucassen, Anton Heyboer, Tracy Emin en Basquiat.
Vaak is muziek een uitgangspunt, de titel of een zin uit een liedje, jazz, pop,klassiek, alles wordt “gegeten”. Ook poëzie levert vaak de aanleiding voor het maken van een werkstuk een zin of een enkel woord. En dan is er nog de directe omgeving : z’n dochters, z’n vrouw, de buurt waar hij woont.
Het plezier zit in het maken van de dingen. Het ontstaan ervan neemt vaak veel tijd in beslag en bij de schilderijen leidt dit tot een doorwerkte verfhuid. Bij de grafiek is het bewerken van een plaat, tegenwoordig direct met naald en kraspen in de kunststofplaat ( er is geen oplage nodig) een ambachtelijke bezigheid. Het eist voorbereiding en dus het vasthouden van de concentratie. In het ambachtelijke zit ook het fysieke, het lichamelijke. Het geestelijke of spirituele komt of komt niet, maar laat zich niet dwingen. Als het lukt wordt er iets bezield en alleen dan kan het ding overweldigen of ontroeren.